भाऊ-बहीण, आई-मुलगा अशा दूधाच्या ना9त्यात विवाह करायला कुलसंस्कृतीने वैज्ञानिक बंदी घातली.
नाहीत. उदाहरणार्थ माझे आडनाव ‘देवरे’ आहे. मी देवरे कुळातील असल्याने माझे लग्न देवरे कुळातील मुलीशी होऊ शकत नाही. कारण ती देवरे कुलातील असल्याने माझी बहीण आहे. भाऊ-बहीण, आई-मुलगा अशा दूधाच्या ना9त्यात विवाह करायला कुलसंस्कृतीने वैज्ञानिक बंदी घातली. या अथनि भारतीय मूळनिवासी ब्लोक गटबाह्य विवाही होते.
आजही बहुजन समाजात लग्न जुळविताना पहिला प्रश्न हाच विचारला जातो की, ‘मुलीच्या मामाचं कूळ काय?’ मामाचं कूळ म्हणजे आईचे माहेरकडचे कूळ होय. संभाव्य नवरा मुलगा व नवरी मुलगी यांच्या मामाचं कूळ एकच असेल तर ते भाऊ-बहीण ठरतात व त्यांचे लग्न होऊ शकत नाही.
देवरे कुळातील मुलाला लग्न करायचं असेल, तर त्याच्यासाठी इतर ९५ कूळं मोकळी आहेत. महाराष्ट्रात ९६ कुळं आहेत. देवरे, पवार, भामरे, सोनवणे, खैरनार, भदाणे, अहिरे अशा ९६ कुळांनी मराठा गणराज्य बनलेलं आहे. ९६ कुळांच्या ९६ कुलमाता आहेत व या मराठा गणराज्याची प्रमुख गणमाता’ भवानी नाता’ आहे. भारतात प्रत्येक राज्यात अशी वेगवेगळी कूळं आहेत. गुजरातमध्ये ३२ कूळं आहेत. केरळमध्ये ९६ आहेत इत्यादी. गटबाह्य विवाहामुळे दोन वेगवेगळ्या वंशांमधील शरीररचना प्रागतिक होत जाते. त्यासोबत मेंदूचीही चना अधिकाधिक प्रगत होत असते. बौद्धिकदृष्ट्या आपली अपत्ये सर्जनशील होत जातात.
सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे रक्तातील वांशिक दोष वा रोग पुढच्या पिढीत उतरत नाहीत. गटबाह्य (आंतरजातीय) विवाहामुळे आपली मुलं, नातवंडं, पातवंडं जास्तीत जास्त निरोगी व बुद्धिमान निपजतात. प्राचीन काळातील अखिल भारतीय कूलसंस्कृतीने या देशाला रक्त नात्याने व दूधाच्या नात्याने इतके भक्कमपणे उभे केले की, तो एक ‘जागतिक सत्ता’ म्हणून मान्यता पावला. परंतु बाबासाहेब पुढे म्हणतात की, पुष्यमित्र शुंग या सेनापतीने सम्राट अशोकाच्या वंशातील शेवटचा बौद्ध राजा बृहद्रथ याचा भर कवायतीत खून केला व बौद्ध राजवट संपुष्टात आणली. ही ब्राह्मणी प्रतिक्रांती होती.
या ब्राह्मणी राजवटीने सर्वप्रथम बौद्ध विद्यापीठे नष्ट केलीत. लोकांना शहाणे करून सोडणाऱ्या बौद्ध भिक्खूंची कत्तल केली. त्यानंतर यज्ञ, पशुहत्या, व्यवसायानुसार जातिव्यवस्था निर्माण करणे, दोन वेगवेगळ्या व्यवसायिकात टोटी-बेटी व्यवहार कायद्याने बंद करून जातिव्यवस्था भक्कम करणे, आदि
सत्यशोधक विधी भाग साथ
दिनबंधू न्यूज शिवक्रांती टीव्ही संपादक सत्यशोधक शंकरराव लिंगे 73 87 37 78 01
